واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
دلیران |
پهلوانان |
که |
چه کسی |
کینه |
دشمنی |
طالب |
خواهان |
سپهر |
آسمان |
ابرش |
اسب خالدار |
برانگیختن |
تحریک کردن |
برافشاندن |
پراکندن |
چو |
وقتی که |
رزمگه |
میدان رزم |
باستاد |
بایستاد |
همرزم |
حریف، هم نبرد |
گریبان |
یخه |
هوس |
میل |
بر |
پیش، نزد |
بهر |
برای |
دستوری |
رخصت، اجازه |
هژبر |
شیر |
امتناع می کند |
سرباز زدن |
مُلک |
فرمانروایی |
ژیان |
خشمگین، درّنده |
به پیشش برآمد |
جلویش درآمد |
کین |
کینه، دشمنی |
عَلَم |
پرچم |
فلک |
آسمان |
سهم |
ترس، تیر، بهره |
باختن |
از دست دادن |
سهمگین |
ترس آور |
برافراخت |
بلند کرد |
شاخ |
شاخه |
چو |
هنگامی که |
نمودن |
نشان دادن |
شاهد |
زیبارو |
کم |
کمتر |
نهادن |
قرار دادن |
آوردگاه |
میدان جنگ |
بس |
بسیاری |
بردمید |
بلند شد |
لخت لخت |
پاره پاره |
قبا |
گونه ای جامه |
ماهر |
ورزیده |
ضرب |
زدن |
حرب |
جنگ |
بی سر تنش |
تن بی ارزش |
غضنفر |
شیر |
وصی |
جانشین |
نبی |
پیامبر |
ساختن |
درست کردن |
برافراخت |
بلند کرد |
پی |
به دنبال، پا |
ژنده |
هم تبار با گنده، بزرگ |
بینداخت |
بزد |
چو |
چون، هنگامی که |
خصم |
دشمن |
دم |
لبه |
تیغ |
شمشیر |
چون |
هنگامی که |
گام |
قدم |
پور |
فرزند مذکّر، پسر |
نام آور |
سرشناس |
بود |
می باشد |
وطن |
میهن |
کیش |
آیین، دین، مذهب |
فرزانگی |
دانایی، خردمندی |
رسم |
آیین |
افلاک |
جمع فلک، آسمان ها |
یزدان |
خدا |
اهریمن |
شیطان |
اوج |
بالاترین درجه |
عزّت |
سربلندی |
آغشته |
تر شده، آمیخته |
گوا |
دلیل، شاهد |
اخلاص |
پاکی |
مٌنزه |
پاک |
دَغل |
فريبکاری |
دان |
فعل امر؛ بدان |
غزا |
جنگ |
دست یافت |
رو به رو شد |
خَدو |
آب دهان |
افتخار |
باعث سربلندی |
نبی |
پیامبر |
اندر |
در |
در زمان |
فوراً |
کاهلی |
سستی، درنگ |
حیران |
متعجب، شگفت زده |
عفو |
بخشش |
بی محل |
بی موقع |
زین |
مخفف «از این» |
رحم |
مهربانی |
بی محل |
نامناسب |
تیغ |
شمشیر |
افراشتی |
بلند کردی |
بگذاشتی |
رها کردی |
افگندی |
انداختی |
حق |
خدا |
از پی |
برای |
هوا |
میل، آرزو |
فعل |
کار، عمل، رفتار |
شاه دین |
منظور حضرت علی (ع) |
||
شتافت |
حمله ور شد، عجله کرد |
||
فرنگ |
باخترزمین به ویژه اروپا |
||
تپیدند |
لرزیدن و مضطرب شدن |
||
حبیب |
دوست، منظور پیامبر است |
||
خاییدن |
جویدن، به دندان نرم کردن |
||
گوهر |
سنگ گران بها از قبیل مروارید، الماس |
||
کیمیا |
مادّه ای فرضی که به گمان پیشینیان، فلزاتی مانند مس و قلع را به طلا و نقره تبدیل می کند |